W średniowiecznych dokumentach wieś występuje pod nazwami „Moschwicz”, „Mossewicz”, „Mostowiz”. Etymologia nazwy jest sporna: od mchu ? od mostu? Wieś należała do kolegiaty głogowskiej i stanowiła uposażenie dziekana. Sklep otwarty został dopiero około r. 1950. Szkoła była w Sobczycach, kościół w Kotli. Natomiast zniszczoną kaplicę przydrożną w środku wsi mieszkańcy odbudowali sami.
Sobczyce występują w średniowiecznych dokumentach pod nazwą „Czobschicz”. Wywodzi się ją od słowa czepek. W 1933 r. powierzchnia gminy wynosiła 640 ha. We wsi były 87 domów. W 1936 r. słowiańska nazwa została zamieniona na „prawdziwie niemiecką” – Klettental (co oznacza: łopianowa dolina). W powojennej historii Sobczyc szczególne miejsce zajmują dwa obiekty – instytucje: szkoła i kościół. Obydwa zaświadczają o wielkim zaangażowaniu tutejszej społeczności w sprawy swojej wsi.
Osada powstała w 1776 r., w ramach tzw. kolonizacji fryderycjańskiej. Budowę prowadził głogowski magistrat, na podstawie dyrektywy króla Prus Fryderyka II. W początkach XIX w. Głogówko posiadało około 100 mieszkańców. Wiedli oni tu niepozorny żywot do czasu, aż sytuację wsi i okolicy zmieniła stacja kolejowa. Odtąd stale postępował jej rozwój. Z upływem czasu w Głogówku powstawały obiekty przemysłowe i publiczne, które podniosły rangę miejscowości i miały istotny wpływ na jej życie. W 1950 r. wieś stała się siedzibą Nadleśnictwa Głogówko.
Skidniów należy do starych wsi nadodrzańskich. W dokumencie z 1294 r. Hanusz ze Skidniowa („Skeyden") występuje jako gwarant pokoju z księciem Henrykiem III głogowskim. W 1845 r. właścicielem dóbr był baron von Buddenbrock. Założył on w 1836 folwark Mathildau – obecny przysiółek Pękoszów. Skidniów liczył wówczas już 404 mieszkańców. W lutym 1946 r. otwarto szkołę (klasy I-IV). W późniejszych latach, w aktywności społecznej i kulturalnej zaznaczyło się, jak gdzie indziej, Koło Gospodyń Wiejskich. W 1983 r. założony został zespół folklorystyczny „Skidniowianki”, funkcjonujący z powodzeniem do dziś.Do 1945 roku
Pierwszy znany dokument dotyczący Kulowa pochodzi z roku 1429. Majątek rycerski posiadali tu bracia Lynse. Tutejsi chłopi uprawiali ziemię na mizernych glebach, zajmowali się hodowlą oraz pszczelarstwem. Zatrudnienie dawał im także Las Miejski – kompleks leśny, należący od późnego średniowiecza do Głogowa. Na początku lat 70. obok wsi założone zostały Rodzinne Ogrody Działkowe w Kulowie. Na nieużytkach powstał jeden z największych, a dzięki pracy pokoleń działkowiczów – najładniejszych kompleksów ogrodów w Polsce i w Europie. Na 85 ha znajduje się ponad 1500 działek.