Pani Czesława Apolonia Kozłowska na terenie gminy Kotla rozpoczęła pracę w 1987 roku jako Naczelnik Gminy, a w czerwcu 1990 r. została Wójtem Gminy Kotla i pełniła tę funkcję do 2006r. W latach 1975 - 1990 pracowała w administracji państwowej, a od 1990 roku, po zmianach systemowych, w administracji samorządowej.

Kierując administracją samorządową wykazała się ogromną pracowitością i znajomością zagadnień zawiązanych z funkcjonowaniem gminy.

Efekty tej pracy były widoczne prawie na każdym kroku. Do najważniejszych sukcesów należy zaliczyć pozyskanie ponadplanowych dochodów podatkowych od Huty Miedzi "Głogów" w wyniku bardzo odważnego i skomplikowanego procesu. Dzięki tym środkom mogły być zrealizowane inwestycje ważne dla społeczeństwa: gmach Gimnazjum Gminnego w Kotli, prawie dokończenie wodociągowania wsi (pozostało do zwodociągowania Krążkówko), skanalizowana została Kotla. Dzięki podejmowanym po gospodarsku decyzjom gmina może pochwalić się dobrą siecią dróg o nawierzchni utwardzonej. Zadania stawiane sobie i administracji samorządowej były zawsze ambitne i odważne. Dzięki temu Gmina mogła się rozwijać.

Pani Czesława Kozłowska godnie reprezentowała naszą gminę i popularyzowała ją nie tylko w naszym kraju ale także poza jego granicami. Pełniła zaszczytną i odpowiedzialną funkcję Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Związku Gmin Wiejskich RP. Za swoją pracę Pani Czesława Kozłowska została odznaczona:

• 1978 r. – Zasłużony Pracownik Rolnictwa
• 1979 r. - Brązowy Krzyż Zasługi
• 1987 r. - Srebrny Krzyż Zasługi
• 1997 r. - Brązowy medal Za zasługi dla obronności kraju
• 1997 r. – Złota odznaka Za zasługi w zwalczaniu powodzi
• 1997 r. – Za zasługi dla województwa legnickiego
• 1998 r. – Odznaka Za zasługi dla Związku Kombatantów
• 2000 r. - Medal w dowód uznania za rozwój gmin wiejskich
• 2005 r. – Złoty Krzyż Zasługi – nadany i wręczony przez Prezydenta RP
• 2006 r. – Brązowy medal Za zasługi dla pożarnictwa

Pani Czesława Kozłowska dzięki swojej wiedzy, pracowitości i gospodarności wpisała się na stałe w historię Gminy Kotla.⃰

Pani Leokadia Małaszewska była wieloletnim i szanowanym pedagogiem i nauczycielem. Była również członkiem i osobą pracującą na rzecz: Związku Patriotów Polskich, Polskiego Czerwonego Krzyża, Związku Nauczycielska Polskiego, Ligi Kobiet, Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Związku Sybiraków. Krzewiła kulturę polską tak na Syberii jak i na Ziemiach Zachodnich. Dzięki jej pracy i zaangażowaniu rozbrzmiewały słowa dawnych polskich pieśni, inscenizacje mówiły o polskości Ziem Zachodnich, o ich powrocie do macierzy, tańce takie jak: mazur, krakowiak, kujawiak, marynarski, góral i polonez integrowały społeczeństwo, scalały dzieci szkolne. W 1944r. z upoważnienia Związku Patriotów Polskich organizowała sierociniec dla dzieci polskich żołnierzy i sierot w Bocisze woj. (obłaść) Wołogda. Zbierała dzieci w promieniu 300 km – z obłaści Wołogodzkiej, Archangielskiej i Jarosławskiej. Następnie również z polecenia ZPP zorganizowała szkołę polską w Bocisze przy niepełnej szkole średniej rosyjskiej. Tam pracowała jako nauczycielka do 1946r, pełniła funkcję kierownika szkoły oraz z-cy dyrektora sierocińca ds. nauki i kultury dzieci polskich. Pracując jako nauczycielka budziła poczucie tożsamości dzieci, uczyła kultury ojczystej i polskich tańców regionalnych. Organizowała uroczystości z okazji 3 maja i 11 listopada i inne według wytycznych władz oświatowych polskich w ZSRR.

W 1946r. wróciła do Polski i osiedliła się w Kotli, dokąd Władysław Kazimierski (ojciec Pani Małaszewskiej) i pierwszy wójt gminy Kotla sprowadził rodzinę. Latem 1946r. prowadziła półkolonię w Kotli i przygotowała pierwszy na Ziemiach Zachodnich występ dzieci inscenizowany śpiewem i tańcem narodowym.

Po wyjściu za mąż w 1947r. zaczęła pracować w Szkole Podstawowej w Kotli jako nauczycielka, uzupełniając wykształcenie pedagogiczne – liceum pedagogiczne, filologię polską i historię na Uniwersytecie Gdańskim.

W latach powojennych jako nauczycielka prowadziła w Kotli kursy dla analfabetów. Pomogła wraz z mężem wielu osobom w zdobyciu wykształcenia podstawowego.

Od 1951r. do 1954r. była kierownikiem zespołu języka polskiego w Powiatowym Ośrodku Metodycznym w Głogowie. Organizowała lekcje pokazowe i konferencje podnosząc poziom przygotowania merytorycznego nauczycieli do prowadzenia zajęć.

Należała do Ligi Kobiet, której była przewodniczącą przez wiele lat, zakładała koła w terenie. W szkole prowadziła również drużynę harcerską , Koło PCK i przez kilka lat popołudniową świetlicę, wyrównawczą dla uczniów mniej zdolnych i dla dzieci pozostających bez opieki.

Praca w szkolnym kole PCK i zarządzie w Głogowie przez okres 30 lat na rzecz tej organizacji przyniosła uznanie, odznaczenia i dyplomy (Odznaki Honorowe w 1976 i 1986r.). Organizowała prace na rzecz budowy nowej szkoły (1960r.) poprzez występy artystyczne w terenie (Kozie Doły, Chociemyśl, Bielawy) zbierając fundusze na rzecz wyposażenia nowej szkoły.

Praca społeczna na rzecz dziecka i społeczeństwa była jej zawsze bliska. Prowadzone kółko dramatyczne i taneczne przynosiło satysfakcję, otrzymała wiele wyróżnień na przeglądach zespołów w powiecie i w województwie. Pedagogiczną satysfakcją było uzyskanie trzech pierwszych miejsc uczniów kl. VIII (rocznik 1955) na powiatowym sprawdzianie wiadomości klas ósmych wszystkich szkół z pięciu przedmiotów, z których trzech uczyła Pani Małaszewska. Osiągnięte wyniki podniosły autorytet w środowisku nauczycielskim, uznanie i dobrą ocenę w wydziale oświaty. Pracowała w szkolnictwie do 1992r.

Od 1960r. pracowała jako opiekun społeczny w Kotli. Pomoc ludziom starszym, niesamodzielnym, opuszczonym, odwiedzanie chorych i pomoc dzieciom (nawet poprzez umieszczanie w domu dziecka) była nowym wyzwaniem. Pracowała wiele lat w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej w Głogowie. Zorganizowała w Kotli koło Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, dzięki któremu część dzieci wyjeżdżała na wycieczki i kolonie organizowane z funduszu towarzystwa.

Pani Leokadia Małaszewska była zaangażowana w działalność społeczną na rzecz środowiska Sybiraków. Od powstania Koła w styczniu 1990r. pełniła funkcję Sekretarza Gminnego Koła. Pomogła wielu członkom w poszukiwaniu dokumentów umożliwiających uzyskanie uprawnień kombatanckich. Była Przewodniczącą Komisji weryfikującej osoby uprawnione do świadczeń. Inicjowała i współdziałała w organizacji uroczystości rocznicowych. Pani Leokadia Małaszewska była zawsze zaangażowana w kultywowanie historycznych tradycji niepodległościowych, propagująca idee patriotyczne i upamiętnianie prawdy historycznej.

Pani Leokadia Małaszewska za swoją pracę zdobyła odznaczenia i medale:

• Złoty Krzyż Zasługi - przyznany uchwałą Rady Państwa w dniu 6 października 1973r.
• Odznaka Honorowa czwartego stopnia przyznana uchwałą Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża – 21 kwietnia 1976 i odznaka trzeciego stopnia przyznana w 1986r.
• Medal Komisji Edukacji Narodowej – przyznany przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania w dniu 5 lipca 1978r.
• Medal 40-lecia Polski Ludowej przyznany uchwałą Rady Państwa 22 lipca 1984r.
• Krzyż Honorowy Orderu Odrodzenia Polski – przyznany uchwałą Rady Państwa 4 września 1985r. za trzydziestoletnią szczególnie wyróżniającą pracę pedagogiczną
• Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej – przyznany przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 19 kwietnia 2004r.
• Krzyż Zesłańców Sybiru - przyznany przez Prezydenta RP 17 sierpnia 2004r.
• Tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej” Nadany przez Prezydenta RP 2 października 1991r. za szczególnie wybitne osiągnięcia w wieloletniej pracy pedagogicznej

Wyróżnienia:

• Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za wzorową i owocną pracę na polu oświaty i wychowania w Polsce Ludowej Warszawa, październik 1970r
• Nagroda II stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej Warszawa, marzec 1975r.
• Laureatka dorocznego plebiscytu „Konkretów” i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych „ Ludzie konkretnej roboty” Legnica, 24 kwietnia 1979r.
• Nagroda specjalna Kuratora Oświaty i Wychowania w Legnicy za osiąganie wybitnych rezultatów w pracy dydaktycznej i wychowawczej Legnica, czerwiec 1980r.

Odznaki:

• „Zasłużony Opiekun społeczny” – Minister zdrowia i Opieki Społecznej 7 kwietnia 1973r.
• „Odznaka Przyjaciela Dziecka” - przyznana przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci 14 kwietnia 1975r.
• „Za zasługi dla Województwa Legnickiego” – Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej 11 październik 1978r.
• „Zasłużony Opiekun Koła PCK” Zarząd Wojewódzki PCK. .⃰

⃰Wyciąg z wniosku, będącego załącznikiem do Uchwały Nr XXIV/150/05 Rady Gminy Kotla z dnia 15.09.2005r.

Ksiądz Kanonik Apolinary Dereń otrzymał święcenia kapłańskie z rąk wybitnego księdza Biskupa Bolesława Kominka w 1961r. Przebieg pracy kapłańskiej Księdza Kanonika Apolinarego Derenia:

• pierwsza praca jako wikary w Kuźnicy Świdnickiej – dzielnica Wałbrzycha
• następna placówka – Nowe Miasteczko (6 lat)
• objęcie probostwa w Zwróconej koło Ząbkowic Śląskich – Diecezja Wrocławska
• objęcie probostwa w Krzepielowie, gdzie pasterzował 14 lat, obsługując też kościół filialny w Grochowicach
• w roku 1983 został Proboszczem Parafii św. Marcina w Kotli – Diecezja Zielonogórsko – Gorzowska, gdzie pracował do śmierci

W latach 1976 – 2003 pełnił obowiązki dziekana Dekanatu Sława. Był również nauczycielem religii w szkołach na terenie Gminy. Pracując w szkole jako katecheta angażował się w życie społeczności szkolnej, służył radą zachowując daleko idącą skromność. Niejednokrotnie odwiedzał chorych w domu i szpitalach.

Dorobkiem jego 50 – letniej służby kapłańskiej najistotniejsze są msze święte, a było ich ponad dwadzieścia tysięcy, niezliczona ilość posług kapłańskich od „…ja ciebie chrzczę” po „…odpoczywaj w pokoju”. Był Księdzem pielgrzymem. Organizował pielgrzymki z młodzieżą i parafianami do miejsc kultu Maryjnego, tj. Częstochowy, Lichenia, Rokitna oraz czuwania fatimskie do Sanktuarium Maryjnego w Grodowcu.

W 2006 r. Ksiądz Apolinary Dereń otrzymał zaszczytny tytuł Kanonika. W swojej 28 - letniej pracy duszpasterskiej w Kotli Ksiądz Kanonik Apolinary Dereń zabiegał o utrzymanie w należytym stanie obiektów sakralnych, a w tym:

• remont Kościoła w Kotli, m. in. Klamrowanie murów, malowanie wnętrza, wymiana pokrycia dachowego kościoła i położenie nowej wieży
• zakup nowych stacji Drogi Krzyżowej, które doskonale harmonizują z barokowym wnętrzem świątyni
• budowa Kościoła w Skidniowie w latach 1988 – 1995, który został konsekrowany przez Biskupa A. Dyczkowskiego w 1995r. – Kościół filialny pw św. Józefa Rzemieślnika
• renowacja Kościoła filialnego pw Matki Bożej Królowej Polski w Głogówku
• zakup nowego nagłośnienia do Kościoła parafialnego w Kotli w 2007r

Ksiądz Kanonik Apolinary Dereń rozpoczął także tradycję, która trwa do dziś organizacji wypoczynku dla pielgrzymów - uczestników Pieszej Pielgrzymki Diecezji Zielonogórsko – Gorzowskiej z Zielonej Góry na Jasną Górę w sierpniu każdego roku.

„ Usuwanie wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy Kotla”, realizowany jest w ramach programu priorytetowego NFOŚiGW pod nazwą „Gospodarowanie odpadami innymi niż komunalne, Część II - usuwanie wyrobów zawierających azbest. 

Zestawienie dotyczące usuwania azbestu z terenu  gminy Kotla