Zabiele zostało założone jako majątek książęcy i wymienione już w metryce z 1298 r. W XVIII w. Stare Zabiele było niewielką wioską, składająca się z 8 gospodarstw kmiecych (w 1791 r. pisze się jednak: 9 zagrodników i 2 chałupników, w 18 domach).W późniejszych latach - po wojnie, w rozwiązywaniu problemów wioski i aktywizacji niewielkiej społeczności bardzo zasłużyły się mieszkanki: Emilia Sobolewska i Marianna Stachurska. Prowadziły kolejno w swoich mieszkaniach sklep, szefowały miejscowemu Kołu Gospodyń Wiejskich. KGW organizowało wiejskie zabawy, kursy, wycieczki.
Niemiecka nazwa Krzekotówka – Klein Vorwerk znaczyła: mały folwark, w odróżnieniu od folwarku dużego – Krzekotowa. Obydwa folwarki, a przy nich osady, założone zostały przez miasto Głogów. Około 1790 r. Krzekotówek liczył 107 mieszkańców. Byli to głównie zagrodnicy i chałupnicy, łącznie 23 gospodarstwa. W 1806 r. koło wioski wybudowany został wiatrak. Obecnie Krzekotówek staje się atrakcyjnym miejscem dla nowego osadnictwa (w 2014 r. mieszkało tu 145 osób). We wsi znajduje się tartak i działa kilka innych podmiotów gospodarczych. W 2016 r. gmina, przy wsparciu nadleśnictwa Głogów, urządziła na skraju wioski arboretum rodzimej dendroflory, mające spełniać rolę rekreacyjną i edukacyjną.
W miejscu obecnej wsi sołeckiej, na mapie baronatu siedlisko-bytomskiego z połowy XVII w. oznaczony jest kółeczkiem „Klein Zübern". Folwark Ceber znajdował się w dość odosobnionej okolicy. Zmieniło się to wraz z budową, odcinkami, drogi z Głogowa do Siedliska. W 1913 obok osady ulokowano stację kolejową na oddanej wówczas do użytku linii z Głogowa do Sławy. Po zakończeniu II wojny św. w opuszczonej osadzie z folwarkiem osiedliło się kilka rodzin. W 1947 r. przybyły z województwa łódzkiego następne. Obecnie, położony przy drodze wojewódzkiej nr 321, Ceber nie różni się zasadniczo rozmiarami o od folwarcznej sady narysowanej na XVII-wiecznej mapie.
W średniowiecznych dokumentach wieś występuje pod nazwami „Moschwicz”, „Mossewicz”, „Mostowiz”. Etymologia nazwy jest sporna: od mchu ? od mostu? Wieś należała do kolegiaty głogowskiej i stanowiła uposażenie dziekana. Sklep otwarty został dopiero około r. 1950. Szkoła była w Sobczycach, kościół w Kotli. Natomiast zniszczoną kaplicę przydrożną w środku wsi mieszkańcy odbudowali sami.
Sobczyce występują w średniowiecznych dokumentach pod nazwą „Czobschicz”. Wywodzi się ją od słowa czepek. W 1933 r. powierzchnia gminy wynosiła 640 ha. We wsi były 87 domów. W 1936 r. słowiańska nazwa została zamieniona na „prawdziwie niemiecką” – Klettental (co oznacza: łopianowa dolina). W powojennej historii Sobczyc szczególne miejsce zajmują dwa obiekty – instytucje: szkoła i kościół. Obydwa zaświadczają o wielkim zaangażowaniu tutejszej społeczności w sprawy swojej wsi.